araf.

Söyledim. 

Seni unutmak ya da hatırlamak imkansız. 

Her gözümü kapadığımda.. 

Karşımdasın.

Seninle, 

Sana hasret kalmak.. 

Yaşarken, 

Araf'ta bıraktı, 

Beni. Bizi. 

9.15

O kadar kırık ki artık..

İyileşme umudumu yitirdim. 

Zaman derdim

Belki, ilacı kalbimin. 

Öğrendim ki, 

Zaman da yetersizmis, 

Bazı yaralar iyileşmezmiş. 

47

Yüreğim doldu taştı gözyaşlarımla,

Yüzümde bir tebessümle 

İçime içime ağladım yine. 

Ne gözlerimden yaşlar dökülüyor

Ne dudaklarımdan sözler.. 

Tarifi olmayan bir yalnızlık bendeki. 

Tekrar tekrar hayal kırıklığıyla sonlanan sevilme arzusu bu. 

Sevgiye açlık. 

Öyle bir açlık ki bu saatlerce gunlerce yillarca hic durmadan sevilse yine de korkar gözlerini yummaya

Ya giderse..  

Alışmalıyız belki de sevgisizliğe. 

Her canlı sevilmek zorunda mı? 

11 Eylül

Tutunacak bir neden verir hayat

Bir amaç

Uğruna harcanacak zaman,

Yaşanılacak iyi kötü anılar. 

Dayanacak bir ağaç, dinlenecek bir gölge.