Yüzümde bir tebessümle
İçime içime ağladım yine.
Ne gözlerimden yaşlar dökülüyor
Ne dudaklarımdan sözler..
Tarifi olmayan bir yalnızlık bendeki.
Tekrar tekrar hayal kırıklığıyla sonlanan sevilme arzusu bu.
Sevgiye açlık.
Öyle bir açlık ki bu saatlerce gunlerce yillarca hic durmadan sevilse yine de korkar gözlerini yummaya
Ya giderse..
Alışmalıyız belki de sevgisizliğe.
Her canlı sevilmek zorunda mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder